Það er ennþá ekkert að frétta af NY... Þetta ætlar að verða biðin endalausa sýnist mér . Læknirinn úti er búinn að vera í fríi yfir páskana og því ekkert hægt að ná í hann. Mér hefur fundist hvern dagur vera endalaust lengi að líða. Vonandi hefur hann samband sem fyrst í vikunni.. Kvíða hnúturinn stækkar með hverjum deginum sem að líður. Í fyrsta sinn í þessu veikindaferli mínu þarf ég að taka verkjatöflur á hverjum degi. Ég er farin að finna þó nokkuð til .. Mér finnst þetta frekar erfið þróun. Mannsi finnst þetta eitthvað svo langt gengið þegar maður er byrjaður að þjást. Þetta var eitthvað svo fjarlægra þegar maður hvorki fann til né sá á manni að ég væri þetta alvarlega veik.
Samt sem áður er ég ekki tilbúin í að gefast upp. Ég ætla áfram að reyna allt .. Ég sveiflast samt frekar mikið til og bardagahugurinn misjafn... En ég veit samt að ég get ekki gefist upp strax því þá flýti ég fyrir þessari þróun og ég vil það ekki. Það koma samt dagar sem ég er alveg við það að gefast upp en svo fatta ég hvað ég hef mikið að lifa fyrir og fer aftur í gírinn.
. 
.