Fundurinn með Krabbó

Í morgunn mætti ég, Diddi minn og fjölskyldan mín á fund með krabbameinslækninum mínum.  Á þessum fundi endaði algjörlega von mín um að krabbameinið væri ekki farið að dreyfa sér því að læknirinn minn staðfesti það sem bróðir minn sá á myndunum mínum  . Ég er semsagt komin með nokkur meinvörp í lifrina sem að dreyfa sér víða og því engin von um skurðaðgerð eða geisla .... Þar með hrundi algjörlega öll sú jákvæða hugsun og trú sem ég var búin að ná að byggja upp síðan ég greindist. 

Ég ræð bara ekki við þá hugsun.. að í dag er ég ekkert voða jákvæð á framhaldið... Ég veit að ég verð að vera það krakkana vegna en.... HALLÓ.... krabbamein í lifur er ekkert grín eins og allir vita. Lifrin er náttúrulega líffæri sem enginn getur lifað án og erfiður staður að eiga við . Plús það er ég komin með einhvern djúsí feitan eitil í nára og það hræðir mig ennþá meira. Ég er ekki samt að segja að ég sé búin að gefast upp en ég er svartsýnari á að árángur náist allavega núna .

Lyfjameðferð minni verður breytt og vonandi sé ég einhvern árángur sem að hjálpar mér að fá smá smjörþefinn af bjartsýninni aftur. Það er þó einn jákvæður punktur við það að lyfjameðferðinni verði breytt ...hann er að ég þarf ekki að nota vettlingana meira því að lyfið sem að orsakaði þessar brenglun í húðinni verður skipt út fyrir annað  .... íhaaaaaa ...... .

Nýja lyfið sem verður bætt inn dregur úr blóðstreymi til lifrarinnar.. Með því er verið að vonast að hægt sé að svelta krabbameinsfrumurnar og koma þannig í veg fyrir að þær fái næringu til að vaxa og dafna. Maður verður að reyna að trúa því að þetta fari allt saman vel á endanum.